به نام خدا

چند روز قبل برای شعر خوانی به دبیرستان دخترانه ی تیزهوشان یزد (فرزانگان) دعوت شدم. چند ساعت قبل از رفتن به فکرم رسید که آنجا به جای غزلهای مرسوم و شعرهای روتین، کاری بخوانم که مخصوص مخاطبانم باشد. ولی چنین شعری نداشتم. دست به کار شدم و حاصل کار مثنوی ترانه ای شد که حرف دل سابق خودم و حرف دل امروز آنها بود. تشویقهای باشکوه دانش آموزان نشان داد که در انجام این امر ناموفق نبود ام!
انتشار این اثر برای دانش آموزان کنکوری اکیدا ممنوع است! 

خدا خودت جوابها رو بنویس

دم     دمِ   عیده    و     بهار      نزدیکه          تاپ    تاپ      قلب     بیقرار      نزدیکه

یادم   میاد     خاطره    های        دورو          گذشته   های    خوب    غرق      نورو

یادم  میاد   شوق   صدامو     کم   کم          یادم     میاد     بچگیامو       کم    کم

قدیم ترا      بهار      خوبی     داشتیم          آخ   که    چه    روزگار   خوبی داشتیم

تو   سرمون    فقط    غم    بازی    بود          از   دلمون  ،    دل   خدا    راضی   بود

با   اینکه   اون   روزا   موبایل  نداشتیم          با   اینکه    دنیا   دنیا    فایل  نداشتیم

با   اینکه     وبلاگای     بی حس   نبود          با   اینکه    لپ تاپ   و    وایرلس   نبود

با   اینکه    اندرویدی    و    جاوا    نبود          یه   چیزی    داشتیم    که  تو دنیا نبود

بوی    بهار!    عطر     لطیف      ریحون          عیدیِ      تا     نخورده   ی      باباجون

دلخوشیِ    روز     و    شبای     مردم          پسته ی     خندون      لبای       مردم

مهر   و    وفا    و     عاشقی   و   امید          پنجره ی    باز     و     طلوع    خورشید

اما   حالا    مائیم    و    یک    راه   دور          غولی   جلو   راهه   به   اسم   کنکور!

همین    بهانه  ها     که     پا    گرفتن          شوق     بهارو      از     ماها     گرفتن

دلهامونو      بهانه ها      کباب      کرد          تعطیلیِ      عیدمونو      خراب      کرد

میون   دلهای    کوچیک     ترس   اومد          به   جای   عید  دیدنیا ،   درس   اومد!

باید     شبانه  روز    تست    می زدیم          درس   زبانمون    رو   بست  می زدیم

به   جای   زندگی   تو   لحظه ی  حال          رفت   توی   تاریخ   همه   حال و احوال

به   جای    گل   زدن   با    کار   تیمی          تجزیه ی     ترکیب    سخت     شیمی

بین     قواعد     زمین      شدیم     ول          مفتعلن           مفتعلن            مفتعل

به  من  چه  که  نیروی  بالون چی بود؟          قانون     دوم     نیوتون      چی     بود!

چیکار    دارم    به    تالس   و   گالیله!          اونم   تو    عید    تعطیل    و     فیتیله!

دوست   ندارم     فرمولا    رو     بدونم          عیده    می خوام    برم    غزل  بخونم

برم     به        باغ      آرزوهای      دور          شعر    بخونم     بدون     ترس    کنکور

اما    مگه    می ذارن    آروم    باشی؟          یه   ثانیه    نرم   بشی،    موم  باشی

زنگ   می زنن  که  تا  کجا  رو خوندی؟          فصل   سه ی    جغرافیا   رو   خوندی؟

پیامکای          سرزده             ماشالا          تموم   بشه   فقط    تو    عید    ایشالا

بغض      دوازده    ساله  ته!       بفرما          این    آش    کشک    خاله ته!    بفرما

سفره ی   هفت سینو   کجا  گذاشتیم          دنیا   بده  ؟  خب   ما   چرا  گذاشتیم؟

کاشکی   روزای   عید  خراب نمی شد          برنامه ی    درسی  حساب   نمی شد

پیش      خدا     که      بندگی    بهتره          درس   خوبه  ،    اما     زندگی    بهتره

خدا    خودت    حال    منو    می دونی          تقدیرمو  ،     فال      منو     می دونی

خدا     خودت     جوابها     رو    بنویس          مشقای   ننوشته ی    ما    رو  بنویس

دم    دمِ   عیده    و      بهار     نزدیکه          تاپ   تاپِ       قلبِ     بیقرار     نزدیکه

خدای      روشنِ      دلای      خاموش          عیدیِ    ما     رو     نکنی     فراموش!

اون که تو خواستی کاش یک دم بشیم          خدا    کنه     یه    ذره     آدم    بشیم

  

 

نوشته شده در یکشنبه 91/12/20ساعت 4:33 عصر توسط محمدصادق خدایی نظرات ( ) |