پيام
غزل صداقت
92/2/15
ذره بين زنده
...سفره ات باز! که راهت همه بستند وطن... عهدها را چه غريبانه شکستند وطن...
ذره بين زنده
بين اين سختي و دوري چه غروري داري... گِله داري ولي اين قدر صبوري داري...
